Het begon allemaal toen ik een jaar na mijn scheiding van Mieke voor het eerst alleen met de kinderen op vakantie wou gaan. Ze willen op reis met het vliegtuig naar ergens waar het altijd goed weer is en waar ze kunnen zwemmen. Mijn vriendin Miranda vraag ik om binnen een bepaald budget een paar voorstellen te formuleren. Zij heeft immers ervaring met reisboeken. Mijn voorkeur gaat uit naar Turkije of één van de Griekse eilanden. Dan komt Miranda met een interessant voorstel: 2 weken Cuba – even duur als Turkije of Griekenland, maar wel ‘all-in’. Cuba heeft me altijd al iets gezegd, en ook Arachne (9) en Dimitri (8) zijn enthousiast. Op naar de Caraïben dus.
We landen met City Bird op Ignatio Agramonte, de splinternieuwe luchthaven van Camagüey. Reeds 38 jaar houdt Castro hier met succes stand tegen het brute geweld en de niet aflatende intimidatie van zijn machtige buur, de Verenigde Staten. Ik voel hevige emoties op me afkomen, het land grijpt me direct naar de keel. In de bus die ons naar het hotel in Playa Sta. Lucia brengt, zie ik de blonde hostess en de Cubaanse begeleider op familiare wijze flikflooien. Ze hebben enkel oog voor elkaar: hij heeft een serieuze bult in zijn broek en haar tepels priemen door de stof van haar topje. Er hangt voelbaar seks in de lucht: ze kunnen nauwelijks wachten tot de bus op bestemming aankomt om elkaar te bespringen, zoveel is duidelijk. Die eerste dag ga ik met mijn zoon en dochter in een naburig hotel een fax sturen naar hun mama. Op de terugweg wandelen we langs het strand. Ik film een paar ‘Bounty-achtige’ scènes met mijn camcorder. Als ik weer opkijk zijn Arachne en Dimitri verdwenen. Ik panikeerde, maar vind ze al spoedig terug in een duinpan, gezeten bij twee negerinnen. “Kijk,” zegt de ene, “daar is de papa!” Ik bedank hen en ze vragen me in gebroken Engels waar ik vandaan kom. We knopen een gesprek aan. De ene heet Kirenia en de andere Xiomara. Ze vragen waar de mama is. Ze kunnen niet geloven dat ik als gescheiden man alleen met twee kinderen zo ver weg op vakantie ben. Het gesprek komt op de economische toestand.
Xiomara zegt dat zij kinderen van dezelfde leeftijd heeft en vraagt of, als we naar huis gaan, we niet wat kleren kunnen achterlaten. Ze vraagt het op zo’n lieve manier dat ik het haar beloof. Kirenia, de jongste en de knapste van de twee zit me intussen de hele tijd intens aan te staren. Ik vraag haar of zij ook iets wil. “Een kus”, zegt ze.Op dit moment denk ik dat ik er goedkoop van afkom, wat later een misrekening zal blijken. Met de kus, die zo’n halve minuut duurt, begint mijn Cubaans avontuur. Hier krijg ik het virus binnen waar ik waarschijnlijk nooit van zal genezen. Als we elkaar loslaten komt mijn beste vriend een kijkje nemen langs de pijpen van mijn short. Xiomara heeft het direct in de gaten en maakt brandweerautogeluiden. Met één hand boven het hoofd, wat een zwaailicht moet verbeelden, neemt ze Arachne en Dimitri op sleeptouw, richting strand. Ik zie ze samen het water induiken. Kirenia neemt zonder aarzelen het initiatief. Een tweede, nog hetere kus volgt, terwijl ze mijn nieuwsgierige vriend met haar hand een bemoedigende massage geeft. Als hij volgroeid is, duwt ze me achterover in het zand en begraaft haar hoofd tussen mijn benen. Ik ben het niet gewend om op een strand door wildvreemde negerinnen gepijpt te worden, en kijk gealarmeerd in het rond.We liggen echter tamelijk beschut en er is niemand in de buurt. Kirenia neemt mijn lid in haar hand en haalt de voorhuid naar achter en likt op sensuele wijze mijn eikel. Dan begint ze te zuigen, en als ze voelt dat ik ga komen, maakt ze het karwei af met haar hand. Ze vraagt of het goed was. Ik ben helemaal duizelig en in de war. Wie had zoiets kunnen denken, de eerste dag al prijs, en dan nog terwijl ik braaf met de kinderen op stap was. Ik omhels haar en we kussen. Dan vraagt ze of ik haar vanavond kom opzoeken. We spreken af op het strand. Aan een sympathieke barman in het hotel vraag ik wat de geplogenheden zijn voor dit soort afspraakjes. “Niet meer dan 5 dollar”, zegt hij, “en wat kauwgum of sigaretten. Ik zal wat rum in een plastieken fles voor je doen, succes!”. Als ’s avonds de kinderen slapen, trek ik stiekem naar het strand. Condooms heb ik gelukkig bij, want ik ben als de dood voor aids. Deze ziekte is in Cuba nog niet doorgebroken, maar ik kan toch beter voorzichtig zijn.